Κατά την επίσκεψη των Παραμυθάδων στο σχολείου μας (υπάρχει σχετική ανάρτηση), οι μαθητές μας έφτιαξαν το δικό τους παραμύθι. Οι παραμυθάδες το αποτύπωσαν στο χαρτί και με μεγάλη μας χαρά σας το παρουσιάζουμε !!!
ΕΙΔΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΣ Το 1945, ο Αντώνης Σαμαράκης , στο βιβλίο του «ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ» έγραφε: ?ταν μπ?κε στ? καφενε?ο, κε?νο τ? ?πόγεμα, ?τανε νωρ?ς ?κόμα. ??Παράγγειλε καφέ?..?ρθε ? καφές. ?? ?νοιξε τ?ν ?πογευματιν? ?φημερίδα..Καινούριες μάχες ε?χαν ?ρχίσει στ?ν ?νδοκίνα. «Α? ?πώλειαι ?κατέρωθεν ?π?ρξαν βαρύταται», ?λεγε τ? τηλεγράφημα. ?να ?κόμα ?απωνικ? ?λιευτικ? πο? γύρισε μ? ραδιενέργεια.«? σκι? το? νέου παγκοσμίου πολέμου ?πλο?ται ε?ς τ?ν κόσμον μας», ?ταν ? τίτλος μι?ς ?λλης ε?δησης.?στερα διάβασε ?λλα πράγματα: τ? ?λλειμμα το? προϋπολογισμο?, προαγωγ?ς ?κπαιδευτικ?ν, μι? ?παγωγή, ?να βιασμό, τρε?ς α?τοκτονίες. Ο? δυό, γι? ο?κονομικο?ς λόγους. Δυ? νέοι, 30 κα? 32 χρον?. ? πρ?τος ?νοιξε τ? γκάζι, ? δεύτερος χτυπήθηκε μ? πιστόλι??..Δ?ν ε?χε ?λλάξει διόλου πρ?ς τ? καλύτερο ? ζωή μας ?στερ? ?π? τ?ν πόλεμο. ?λα ε?ναι, τ? ?δια σ?ν κα? πρίν. Κι ?μως ε?χε ?λπίσει κι α?τός, ?πως ε?χαν ?λπίσει ?κατομμύρια ?νθρωποι σ? ?λη τ? γ?, π?ς ?στερ? ?π? τ?ν πόλεμο, ?στερ? ?π? τόσο α?μα πο? χύθηκε, κάτι θ? ?λλαζε. Π?ς θ?ρχόταν ? ε?ρήνη, π?ς ? ?φιάλτης το? πολέμου δ? θ? ?σκιωνε πι? τ? γ? μας, π?ς δ? θ? γίνονταν τώρα α?τοκτονίες γι? ο?κονομικο?ς λόγους, π?ς…….. Ξανάριξε μι? ματι? στ?ν ?φημερίδα: ? ?νδοκίνα, ? «Κοσμικ? Κίνησις», τ? ρεσιτ?λ πιάνου, ο? δυ? α?τοκτονίες γι? ο?κονομικο?ς λόγους, ο? «Μικρ?ς ?γγελίες»… ΖΗΤΕΙΤΑΙ γραφομηχανή…….ΖΗΤΕΙΤΑΙ ραδιογραμμόφωνον……ΖΗΤΕΙΤΑΙ τζ?π ?ν καλ? καταστάσει……. ?βγαλε τ?ν ?τζέντα του, ?κοψε ?να φύλλο κι ?γραψε μ? τ? μολύβι του: ΖΗΤΕΙΤΑΙ ?λπίς Σήμερα 2018 , πολλά χρόνια μετά ?.. Μνημόνια , χρόνια πολλά μέσα στην κρίση, προβλήματα, αδιέξοδα, κρίσεις αρχών- αξιών, φτώχεια, ανεργία, οικονομική ανέχεια, αυτοκτονίες , άστεγοι., πόλεμοι , προσφυγιά ,απειλές Τρίτου Παγκόσμιου πολέμου . Και εμείς ,όλη η εκπαιδευτική κοινότητα του Ειδικού Αλεξάνδρειας αλλά και όλων των Ειδικών σε όλη την Ελλάδα , ζούμε την κρίση αλλά συγχρόνως βιώνουμε καθημερινά μέσα σε μια «Ανάπηρη» πολιτεία, την Αναπηρία των μαθητών και των μαθητριών μας και η οποία φαντάζει πολλές φορές δυσβάσταχτη, απροσπέλαστη και ανίκητη. Είναι στιγμές που στο μυαλό μας, στα χείλη μας το «Ζητείται Ελπίς» του Σαμαράκη είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Στο Ειδικό Σχολείο Αλέξάνδρειας καθημερινά μικρά και μεγάλα προβλήματα μας κτυπούν την πόρτα . Για τα περισσοτέρα βρίσκουμε τις λύσεις και συνεχίζουμε…..Όμως κάποιες φορές τα προβλήματα είναι πιο μεγάλα και τότε ακούγεται σαν να φωνάζει από μακριά μια φωνή: “Πού είναι η ελπίδα; Απαιτούμε δικαίωμα στην ελπίδα!” .
Και εκεί μέσα στα αδιέξοδα , στις δύσκολες καταστάσεις , στον προβληματισμό το τι κάνουμε , πρόσωπα και φορείς μας δίνουν λύσεις, σκορπίζουν χαρά, γεννούν αισιοδοξία , κάνουν χαρούμενα τα πρόσωπα των μαθητών και των μαθητριών μας . και τότε το ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ του Σαμαράκη γίνεται ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΣ. Οι μαθητές , οι μαθήτριες , οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί του σχολείου μας θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους εκείνους που μας έφεραν την ελπίδα και χάρισαν χαμόγελα στους μαθητές μας . Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον οικογένεια του κ. Μ . Κ. που προτίμησε την ανωνυμία και την οικογένεια της κ.Ρούλας Χαριτάκη και του κ. Νίκου Τάκη που λειτουργούν στην πόλη της Αλεξάνδρειας το κέντρο Δια Βίου Μάθησης RAM computer , για τη δωρεά σε 2 μαθητές του σχολείου μας 2 αμαξιδίων για να μπορούν να κάνουν την καθημερινότητά τους πιο λειτουργική , πιο όμορφη και πιο ανθρώπινη . Τους ευχαριστούμε επίσης που μας έδωσαν τη δυνατότητα να νιώσουμε , να πιστέψουμε και να πούμε ότι : ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΣ
